Zaburzenia widzenia obuocznego
Widzenie obuoczne
Dzięki widzeniu obuocznemu jesteśmy w stanie dostrzec trójwymiarowe obiekty i to w wysokiej jakości. Prawidłowym widzeniem obuocznym określa się stan, w którym zarówno jedno, jak i drugie oko patrzy na ten sam obiekt – ich osie widzenia przecinają się w punkcie obserwacji, natomiast mózg łączy obrazy z nich pochodzące i w prawidłowy sposób przetwarza je, uzyskując w ten sposób obraz 3D obserwowanego obiektu.
Istnieją jednak pewne okoliczności, które mogą zaburzać rozwój widzenia obuocznego. Pojawienie się czynnika wpływającego niekorzystnie na układ wzrokowy może zaburzyć rozwój widzenia i przyczynić się do występowania szerokiego spektrum zaburzeń.
Zazwyczaj czujemy, kiedy nasz układ wzrokowy nie funkcjonuje prawidłowo. Nawet jeśli nie posiadamy stwierdzonej wady wzroku, albo widzimy dobrze w okularach, mogą pojawiają pojawić się dolegliwości, których nie należy bagatelizować. Jeżeli jesteśmy zmęczeni, często boli nas głowa, towarzyszy nam uczucie obecności piasku w oku lub też pojawia się okresowe uciekanie oka, wówczas warto jak najszybciej udać się do specjalisty.
Rozpoznanie zaburzeń widzenia obuocznego
Aby sprawdzić funkcjonowanie układu wzrokowego lub zaradzić coś na pojawiające się dolegliwości, konieczne jest badanie widzenia obuocznego. Pozwala ono określić, jak pracuje nasz układ wzrokowy i ocenić potencjalne nieprawidłowości. Występujące zaburzenia mogą skutkować poczuciem dyskomfortu nie tylko u osób, które mają stwierdzoną wadę wzroku, noszą okulary lub przeszły operację zeza, ale również u osób takich wad nieposiadających.
Właściwe rozpoznanie i klasyfikacja zaburzeń widzenia obuocznego są podstawą do ich skutecznego leczenia. Dzięki szerokiemu wachlarzowi narzędzi i testów możemy znaleźć dokładną przyczynę występujących dolegliwości. Jednak, w zależności od przypadku, klasyfikowanie rodzaju zaburzenia może stać się wieloetapowym procesem, dlatego warto uzbroić się w cierpliwość.
Pierwszym etapem diagnozowania jest wywiad z pacjentem, który obejmuje szczegółowy opis odczuwanych dolegliwości oraz zapoznanie się z ewentualnymi współistniejącymi chorobami układu wzrokowego, a także chorobami ogólnoustrojowymi. Dla prawidłowej diagnozy istotna jest również informacja, czy pacjent stosuje korekcję okularową. Na podstawie zebranych informacji optometrysta planuje przebieg badania, aby wybrać odpowiednią drogę postępowania, która pozwoli prawidłowo zdiagnozować zaburzenie oraz określić, czy jest to zaburzenie stałe, czy zmienne w czasie.
Leczenie zaburzeń widzenia obuocznego
Zaburzenia widzenia obuocznego mogą być związane między innymi z:
- zaburzeniami akomodacji,
- zaburzeniami ruchów gałki ocznej,
- zaburzeniami ostrości widzenia,
- lub zaburzeniami ustawienia oczu – w tym przypadku pacjent może zmagać się z heteroforią (zez ukryty), heterotropią (zez jawny) oraz nieprawidłowościami fiksacji.
Korekta zaburzeń widzenia obuocznego może polegać na protezowaniu układu wzrokowego poprzez zastosowanie korekcji okularowej, pryzmatów, soczewek kontaktowych lub innych pomocy optycznych. Może też skupiać się na aktywnym wzmacnianiu funkcji wzrokowych, włączając w to terapię widzenia.
Wybór odpowiedniego rozwiązania ma ogromne znaczenie dla właściwego leczenia zaburzeń widzenia obuocznego pacjenta.
